Ik kan af en toe heel goed opruimen
en dan ben ik weer zo blij met m´n blog.
De eerste melding voor jongste
dateerd van 18 november vorig jaar.

zoals gelezen spannen J en zijn vrienden
onder het  motto van pijn verzachten, samen.
helaas voor hun vertellen ze niet hetzelfde verhaal.

jongste had gesprek vandaag met onderdirecteur
daar heb ik in toegestemd, wat ik niet wist
dat er een pedagoog bij was.
Zij vraagt hem
kan het kneuzen van de ribben ook van judo komen?
Jongste antwoord volmondig ja,
met in zijn achterhoofd de grote pletpartij.
Toen had hij zijn ribben ook gekneusd.
Maar hij linkt hem niet aan de vraag
over de kneusing van afgelopen woensdag.
En zo gaan zij er vanuit dat hij liegt en dat het van
iets anders komt.
Dan krijg je inderdaad een ander beeld.

Gezien het feit dat jongste een heel lage pijngrens heeft
hadden we het echt wel geweten
na vrijdagavond 😉
Maar die afdruk van woensdag die ik zag
komt ook niet spontaan een aantal dagen later op.

wat wel even grappig is:
hij heeft een giga blauwe plek op zijn bovenarm,
een bijna drukpunt van aan pakken
maar weet niet waarvan.
Zijn huid tekent net zo snel als die van mij.
Onderdirecteur vraagt hem er naar,
maar hij weet het niet.

In poging grappig te zijn zegt ie:
zeg ik wel dat jij het gedaan hebt.
Doe maar niet, en die snapt ie ook wel.
Ook dat als hij zou liegen ons hele gezin te pakken heeft
maar er komt 1 opmerking achteraan die het hem eigenlijk doet:
Volgens mij Mam, trek ik gewoon ongeluk aan,
doe veel dingen niet helemaal goed maar als ik het wel goed doe
geloven ze met toch niet.
En als je dan dat koppie er bij ziet?

In combi met de feiten kan ik hem gerust stellen:
IK geloof je en we gaan morgen samen proberen
duidelijk te maken wat die feiten zijn.

XXXXXXXXXXXXXX