Vandaag een dag vrij,
en ik ben van plan om er goed van te genieten.
Ga straks weer een serie van 7 in.

Dan komt om half 9 jongste bij me.
Mam??? C… belde……..
en dan weet ik al genoeg.
Zijn moeder lag op sterven.

Zij is de moeder van het meisje wat op 11 stierf
aan leukemie , en oudste zijn beste klasgenootje was.
Haar jongste en die van ons,
zijn dikke kameraden.
Het tikt er in……………

Mijn hart gaan uit naar C en zijn vader.

Dan mag eega vanmiddag voor controle,
k verwacht er niet zo veel van eigenlijk.
Hij komt terug met een : k moet nog een keertje bloedprikken
en als die goed is, hoef ik niet meer terug te komen….
Cynisch als ik in de loop van de jaren geworden ben ?
wacht ik eerst begin december wel af, maar 1 zo’n bezoekje
kost hem gelijk zijn eigen risico………….
effin maar even afwachten.

Dan komt er eentje binnen uit de catagorie
waar we van gehoopt hadden dat die een oplossing zou brengen.
Helaas word diegene in de standbye modus gezet
en ze gaan wachten tot ze wat moeten doen.
Omdat dit operaties zijn die van een zo groot risico zijn
dat ze t liefst zo lang mogelijk uitstellen.
Ondertussen moet een hart zich zelf redden…
bizar.

Al met al een behoorlijk lastige dag
waarbij we maar loslaten moeten wat we niet
vast hoeven te houden maar soms ???
Heb ik even geen pretbek….

XXXXXXXXXX