Op haar zij,
trillend alsof ze het in en in koud had.
Lag ze aan de kant van de weg.
Als een vodje .

Haar ragfijne vleugels waren gescheurd
in eentje een gat geslagen.
Een intriest tafereel.
Voorzichtig neem ik haar in mijn handen.

Dit leven stoppen ? Dit laten gaan ?
De zon en mijn handen warmen haar op.
Voorzichtig kruimelt ze overeind
de vleugels ontvouwen zich om te warmen.

Is het de bescherming van mijn handen ?
Is het de warmte van de zon ?
Maar na minuten rekt ze haar vleugels
Maakt een paar slagen en vliegt.

Met alle beschadigingen gaat ze doen
wat ze nog doen moet………….
en het doet me aan iemand, aan mensen,
aan mezelf denken.
En vol respect kijk ik haar na
hoe ze zonder neer te storten
al hoger klimt.

Vlieg kleine vlinder , vlieg……..
al is je schoonheid beschadigd
je bent nog steeds prachtig.

XXXXXXXXX