Na een bijna slapeloze nacht
door snurkende partner en laat thuiskomende zoon
vanmorgen maar weer vroeg op pad.

Het is even zo goed nog warmer dan anders
zal door de regen komen die gestaagd met bakken
uit de lucht komt.

Onze trol is er ook weer en haalt een stunt uit.
Ze komt aanzetten met haar eigen schoonmaakspullen
en kraakt die van het bedrijf daar volledig de grond in.
K zie Chef kijken en denk nog:
Dat gaat vandaag niet goed.

En ja hoor, eerst krijgt ze de opdracht
om een giga vuile vloer schoon te maken die zogeheten
bijna niet nat mag worden.
De rest schiet bijna in een stiklach  later hoor ik
dat ze het normaal met de hoge druk doen.
Ze is enorm vies en pas een uur later klaar.

Daarna mag ze de bovenkant van een oven dweilen,
k zie hoe Chef haar in de gaten houdt.
Als ze bijna klaar is , is t hop hij trappie op.
K zie hem gebaren en haar gezicht betrekken tot
ver onder vriespunt terwijl minstens 50 graden is binnen.
Even later is ze bezig op handen en knieën
handmatige de hele 40 meter lange oven te doen.

Het moment dat ik het triest ga vinden
en als Chef dat aan me merkt krijg ik een droog:
moet ze maar niet zo hondsbrutaal zijn en de wel goede
collega’s de grond in boren.
T is me duidelijk en nog duidelijker als ik de vraag krijg:
kun je toevallig volgende week ook ?

Maar nee , k ga niet nog een keer ben er helemaal klaar mee.
Niet het werk of de collega’s maar de warmte daar
nekt me, k merkte vanmorgen dat ik er echt niet tegen kan.
Plus het feit: ze moeten zich maar redden met haar.

Krijg van alle kanten : wat jammer dat je weg gaat
kom je volgend jaar weer ? Zeker dat je niet komt volgende week?
En krijg een vuilniszak vol met verse broden mee.
Red jij je wel mee he 🙂
Ze weten klein beetje wat ik achter schermen doe.

Een hartelijk , warm en welgemeend tot ziens
en fijne vakantie.
Mijn dank je wel is even hartelijk , stap in auto en bedenk me:
TOP om keertje meegemaakt te hebben maar als aan mij ligt ?
Nooit weer.

XXXXXXXXXXXXXX