Eindelijk  heb ik een goede alternatieve route
om daar te komen waar ik moet zijn,
die snelle weg , die inmiddels niet mee zo snel is
omdat er werkzaamheden zijn voor een jaar of zo
vermijdend.
Ze is nog steeds thuis en we praten even bij
maar ze is zo warrig af en toe
dat ik zelfs moeite heb haar te volgen,
lijkt me ongelovelijk moeilijk overspannen te zijn.

Op terugweg race ik langs de juwelier om een paar ringen
en een armband op te halen die gebroken waren.
Het zijn een paar van mijn lievelingssieraden
en gelukkig zijn ze weer terug.
´t was maar een kwestie van solderen maar toch.
Als ze de rekening pakt rol ik bijna om.
75 euro voor 2 kleine ringetjes en een armbandje?
Maar ´t is goed hoor zeg ik haar.
Ja? Vraagt ze opgelucht, ja hoor.
Hier kom ik namelijk nooit weer!
zijn ze nou helemaal betoeterd,
vreemd dat sommige juweliers weinig klanten hebben!

Vanmiddag ga ik van het een naar het ander
de school , in huis, afwerken van de dansavond,
en merk dat mijn hoofd steeds zwaarder wordt.
Krijg toch nog een slag mee van eega schijnbaar
die dusdanig is opgeknapt dat hij morgen weer werken gaat.
Lekker makkelijk , geef het aan een ander 😉

Vanavond maar eens bijtijds naar bed (sprak ze hoopvol ;))
want de week zit er nog lang niet op.
Waar ik wel even van genoten heb
door gewoon te zitten en even niets te doen
is de heerlijke zon.
De lucht was warm, de vlinders vlogen,
de vogels fluiten, en de nijntjes buitelen over elkaar.
Daar kan ik van genieten.

XXXXXXXXXXXXXX