Gistermiddag voel ik het al,
krijg het weer al benauwder.
Zo erg dat ik niet eens durf te liggen
het hart bonkt in mijn keel
en angstzweet parelt op mijn hoofd.

Gisteravond ben ik er klaar mee
als ik zelf niet fatsoenlijk uit mijn woorden kan komen
omdat het me de adem beneemt.
Eega wil je alsjeblieft met me naar Huisartsenpost?
Want het gaat niet meer.
Waar Omama en broer hameren op het roken
denk ik dat er wat anders is.

Ze nemen me direct op
maken foto’s , tappen bloed af,
hangen me aan stekkers,
kabels , toeters en bellen,
en dan komt het verlossende woord.

Longontsteking door een bacterie.
Dat is iets waar  dus echt niemand iets aan kan doen
en heeft ook nergens mee te maken.
Er wordt gelijk een zak antibiotica aangehangen
en water wat lijkt op uitdroging ?

En dan knap ik hard op om tegen de morgen
in een rusige diepe slaap te vallen
zo diep dat hartslag en bloeddruk eindelijk droppen
naar normale waardes.

Nu van observatie naar 6
en wachten op wat de arts zegt
maar denk dat ik hier nog wel een nachtje ben.
Helaas of gelukkig dat moeten we dan nog maar zien.

XXXXXXXXXXXX