Gisteravond komen broer en Omama kaarten.
We krijgen het over de verjaardagen,
de feestjes die op stapel staan.
Broer vind dat het allemaal wel moet kunnen
om er in 1 adem achteraan te vragen
of Omama hier 2 november kan eten
omdat hij een jeu de boule toernooi heeft.
Omama zit daar zelf bij en zegt niets………..
een bizarre situatie, tenminste zo vat ik het op.
Empathie ? Is iets wat autistjes niet kennen
en ik ook niet meer op reken.

Ze gaan op tijd naar huis en ik ga zitten en denk…………
alle beloftes, afspraken , toezeggingen die ik heb gedaan
voordat we in deze waardeloze situatie kwamen
zal ik waar maken en volbrengen.
Zo gaan we idd komend weekend naar Roosendaal
gelukkig voel ik me niet beschaamd om hier voor
de rekening van aw aan te spreken.
T is tenslotte voor de sport en zodra t kan
zal het bedrag teruggestort worden.
Voor de rest blijf ik er vanaf.

Er zijn een aantal dingen die me stress bezorgen
van het kan niet, ik wil het niet, heb er geen zin in,
zie het niet zitten.
Dan stuur ik onze vrienden waar we altijd over en weer
op verjaar gaan een open en eerlijke email.
Gooi al mijn frustraties eruit met de mededeling
nu even geen feestjes.
We lopen nog steeds een maandloon achter bij het Uwv.

En krijg van alle twee bijna onmiddellijk bericht terug…..
dat we ook welkom zijn zonder kado, gewoon om een taartje te eten.
Dat ze begrijpen dat we het niet trekken,
tot een hou je haaks, we gaan ff bellen binnenkort,
tot een doe je ding , feesten doen we later wel weer.

Voor nu ben ik bezig dingen die me kopzorgen bezorgen
af te strepen, uit te sluiten zodat ik mijn aandacht kan geven aan.
Nu maar hopen dat het Uwv waar ik vanaf nu wekelijks mijn inkomsten
moet melden, overgaat tot een vlotte betaling.
Want er zitten alweer 5 weken tussen……………
ze moeten de uitkering  beoordelen,
volgende ronde zal ook wel weer 5 weken worden
want dan gaat eega naar 70%………..
zo kom je dus steeds verder in het donkere woud.

Tijd voor een masker, lampjes en zwart pak.
Halloweentijd………..letterlijk en figuurlijk.

XXXXXXXXX