Gister ligt eerst mijn blog er uit,
daar wordt ik al niet vrolijk van.
Dan zitten een aantal mensen
me aan mijn hoofd te zeuren.
Krijg ik vragen waarvan ik denk:
denk zelf eens ff na.

Kom gisteravond bij Omama
Heeft thuiszorg gistermorgen gordijn gemold.
En zonder te zeggen het zo ook maar laten hangen
dat herstel ik maar even zo goed en kwaad als t kan.
Dan wil ze nieuwe gordijnen
en wel NU.
Wanneer ik tijd heb om even met haar naar stad te gaan???

Dat even stad is niet even hoor
daar gaat een hele organisatie qua tijden, busje , thuiszorg ed.
aan vooraf.
Maar zelf is ze 3 dagen in dagbehandeling
wil ze dinsdagmiddag de koersbal niet opgeven
en krijgt donderdag morgens haar hulp die niet alleen mag werken.

Tja dan blijft er a.s. donderdagmiddag over
maar moet ik met jongste naar Ortho.
Of ik die dan niet even af kan zeggen??
Neuh… ga ik niet doen.

Ondanks dat ik vrij ben  en geen school achter me aan heb
trek ik de conclusie dat er nog te veel om mijn hoofd gezeurd wordt
en er zijn een aantal dingen die ik wel eens wil weten.
Niemand hoeft mij namelijk te zeggen wat ik moet of niet moet doen
hoe ik situaties wel of niet aan moet pakken,
dat kan ik zelf wel, heb het dacht ik zo wel bewezen de afgelopen jaren.

Gooi links en rechts er een paar berichten uit
met een aantal vragen of opmerkingen gooi lappie dicht
en ga maffen.
Na mij de zondvloed en ik lees het morgen wel.
De mensheid begrijpt me wel als ik het uitleg
en vandaag is het heerlijk rustig.

Zit een dik uur bij de mannen aan het water als ze zitten te vissen.
Eindelijk iets wat ze samen doen zonder ruzie.
Daar geniet ik dan dubbel van.
Morgen nog vrij, even naar Duitsland ipv vandaag
en dan weer werken.

Maar k was even goed over de zeik en ach
gezien wat er allemaal gebeurd is de laatste tijd?
moeten ook die emoties een plekkie hebben he.
En als je hier dan niemand hebt die je begrijpt
dan doe je wat 🙂

XXXXXXXXXX