U mag weer skippen dus 😉

Na het superweekend van het toernooi
komt alles tot rust.
Het gaat allemaal zijn gang en er is eigenlijks
niets wat de normale dagelijkse gang verstoort.
Dingen die bij veel mensen gewoon gewoon zijn.

Hoe kom ik hierop?
een Tante belt vanavond, om te vragen hoe het gaat
maar ook om haar hele hebben en houden met me te delen.
Ze is weduwvrouw en al lang blij dat ze met iemand klepperen kan.
Maar nog steeds wekt het bij mij irritatie op
als mensen mij hun ellende laten horen en verwachten dat ik reageer.

Waarvoor bel je me? Om te weten hoe het gaat of om te laten weten hoe het met jou gaat?
En als ik dan zeg: wil wel eens een maandje gewoon rust zegt ze:
nah alleen dat van je moeder maar verder is het toch allemaal goed bij jullie?
Jullie hebben nog niet zoveel meegemaakt , en het gaat allemaal goed en vooruit!
met andere woorden: wat zeur je nou!!

In een splitsecond gaan mijn gedachten terug naar:
dat ik met 2 jongens van 9 en 7 aan de hand stond terwijl eega met taxi naar Groningen ging
om zich te laten bestralen voor kanker.
een ´vijand ` die nog steeds in de garage ligt te slapen om zo maar te zeggen.
Op FB gaan er dan foto´s rond om te delen,
om te denken aan hen die er niet meer zijn, of er nog dagelijks mee dealen.
Het is hier elke keer weer aan de orde, maar niet op de voorgrond.

Oudste verloor op 10 !!! jarige leeftijd zijn beste kameraadje in school
aan leukemie, vertel mij niet wat de invloed van kanker heeft!!!!!

Alles goed  hier? Ja hoor!
Maar onderschat me niet in beleving , of wat er hier is gebeurd!
Oudste is niet voor niets onder persoonlijke bewaking gekomen na zijn geboorte.
Jongste niet voor niets in Leiden geboren.
Een broer met een rotonde en 5 omleidingen.
Een moeder die samen met broer in ziekenhuis lag , met spoed pacemaker.
Een vader die de operatiekamer opging
waarvan ik wist: dit is de laatste keer dat ik hem levend zie.

WIE , oh WIE
wil mij vertellen wat leven is?
wat overleven is?
of wat beleven is?

Met heel mijn jaren heb ik een compleet leven achter de rug
qua emoties, rollercoasters, zorgen, overnemen, en vooral overlaten aan.
NIEMAND en dan ook echt niemand
gaat mij vertellen wat ik moet doen,
hoe ik het moet doen, en vooral niet wat ik moet laten!

Want zodra het goed met je gaat , weten ze je allemaal te vinden
behalve op een blog:
als het niet zo goed gaat krijg je toch een lezers!!!
De statistieken rijzen de pan uit, echt waar want ellende van een ander
leest zo makkelijk weg.

Men doet maar, men leest maar, men reageert maar niet…………………….
maar: vergis je niet want zelfs van hen die niet reageren
komt er zomaar een IP in de statistieken voorbij 😉
En bij sommigen:
voel ik me nog vereerd ook!
HA je kunt me schijnbaar
niet vergeten!

En als je welbehagen hebt uit,
of medeleven hebt met,
DAT maakt dan mij weer niet uit!
Schijnbaar doe ik iets met mijn verhalen
in jou leven LOL.

XXXXXXXXXXXXXXxx