Vanavond bij Omama geweest ben gematigd positief.
Negatieve: zodra de bloeddruk beetje stijgt krijgt ze weer hoofdpijn op de plek van de bloeding,
nu houden ze het laag op 120, en heel goed in de gaten natuurlijk.
Heel positief:
Ze voelde vanmiddag een pijnscheut in haar linkerknie!
Ook het gevoel in haar gezicht is weer terug, zicht is goed en de scheefte van haar mond
trekt ook iets bij.
Maar omdat we die 48 uur nog niet uit zijn, al is dat ook geen garantie dat weet ik,
ben ik toch redelijk voorzichtig.

Vandaag natuurlijk heel veel bellen , en heel veel verschillende reacties.
Allemaal begrijpelijk en logisch en die snap ik allemaal.
Totdat vanavond iemand belt,
en haar verhaal er in betrekt en dan alles wat daar fout gegaan is.
Hoe bewaking niet te vertrouwen is,
en hoe een 2e infarct een wrak overliet van haar man.
En dan flip ik
netjes flippen dan.

Over hoe ik mijn positieve invloed om de mannen overeind te houden
niet laat beinvloeden door iemand die vol is van negatieve gevoelens.
Dat ik het vertrouwen wat ik heb van waar Omama nu is,
niet laat ondermijnen  door haar ervaringen.
EN dat ik zelf echt wel weet wat er allemaal nog fout kan gaan,
dat ze er nog lang niet is!
Er komt niet eens een sorry, ze heeft in al haar egoistme niet door
wat ze zegt , en het maakt me ook niet uit!

Gelukkig gaat het met de mannen hier ook goed
en redden we ons prima zo samen.
Ben ontzettend dankbaar voor alle reacties
en warme woorden
want dat doet gewoon goed.

OP naar morgen 😉

XXXXXXXXXXXX