wat zei ik nou toch weer?

Vanmiddag met Omama boodschappen doen,
zelfde ridel zelfde winkel.
Op het moment dat zij voor me bij de kassa staat
komt er een donkere jongen voor haar staan.
Mevrouw, mag ik even voor?
Ziet U het zit zo, daar staan mijn boodschappen
maar ik was mijn pinpas vergeten.
Heel beleefd, heel keurig niets aan de hand.

Omama begint te lachen, tuurlijk mag dat.
Dank U wel, is het antwoord.
De jongen is rond de 23 ongeveer.
We beginnen te praten in de zin van :
Mocht je het zo niet meenemen? Das flauw.
Weet je zegt ie op een bepaald moment,
Het is ook geen weer om hard te rennen met een kar vol,
de humor druipt er vanaf.
Doelende om zonder betalen het mee te krijgen.

Ik kijk hem aan en zeg:
Zou ik ook niet doen als ik jou was.
Je bent van dusdanig kaliber dat je echt wel opvalt,
heeft totaal geen nut dus 😉

In een flits kijkt hij me aan
en de donkere ogen verschieten 1 tint donkerder,
En dan schaterd hij het uit van het lachen,
je hebt helemaal gelijk zegt ie.
Totaal geen nut.

Lachend verlaten we de winkel
en passeren hem bij het in laden in zijn auto,
hartelijk tot ziens en big smile.

ZO kan het ook !

XXXXXXXXXXXXXX

Geen reacties »

RSS feed for comments on this post. TrackBack URL


Leave a Reply

  • het verleden

  • afdelingen