Gisteren zit ik na te denken
over hoe jongste en meisje aan de woning komen
vooral in deze tijd.
Ik bedank de Engelen en Omama, want voel haar nog 
regelmatig om me heen.
Heb hele gesprekken met haar, hoe jammer ik het vind
dat waar zij zo hard voor hebben gewerkt 
niets meer van over is.
Enige? 
Dank zij mijn ouders , heb ik deze geweldige plek.

Als ik gisteravond ga slapen is Lief al vertrokken….
doe het nachtlampje uit en knuffel er lekker onder.
Floep, lampje weer aan….ik glimlach een keer.
Doe hem weer uit en jawel hoor….
weer aan….en zeg zacht: Toe eem… wil slapen.
Lief word half wakker en zegt: Doe je?
Niets lieverd, lekker slapen…..
maar het maakt dat ik met een big smile slapen ga.

Vandaag over naar de orde van de dag,
het plaatsten van een garage.
Iemand wil wel offerte maken voor klaar maken van 
de grond.
En dan toch maar eens besluiten wat er nou eigenlijk
op moet komen.
Heel langzaam komt het wel daar , waar het komen moet.
alles op zijn tijd , dat is altijd een goed motto.

Voor de rest?
Prima daggie, Lief is Pake geworden van werkelijk een 
prachtige jongen.
Nee ik voel me geen Oma 
maar geniet er wel beetje van mee.

Trusten lieve lezers.

XXXXXXXXXXXX