Vanmorgen zet ik de wekker maar wat eerder,
heel mijn gevoel heeft zoiets van :
En als ik naar buiten kijk , weet ik het ..
ik kom hier niet weg.
Lang verhaal kort:
Sneeuwvrij , scholen zijn dicht en collega word gevraagd
over te nemen, dat levert ook nog de nodige problemen op.
Het is allemaal domweg een zooitje.

Ben zo blij dat Lief hier nog is,
nog maar keer sneeuwruimen, goddank valt het op het dak mee.
En aangezien ik toch nergens heen kan?
Dan maar met camera op vogeltjes jacht en schiet er een aantal.
Maar de mooiste ontglippen me, helaas.

Krijg beide mannen online en aan telefoon:
Oudste is op terugweg naar NL vanuit op dit moment Denemarken
en krijgt ook het nodige voor z’n kiezen
en heeft op een LZV gereden , dat is zo’n hele lange…
zie hem dat in de toekomst ook wel doen .

Jongste stuurt een filmpje dat ie aan t sneeuwhappen is
en ik lig werkelijk helemaal dubbel.
Hij wil nog even langs komen maar gezien de toestand van de
wegen , toch maar niet en ik raad het hem ook af.
Het is gewoon een zooitje aan de weg.

Morgen ga ik voor opruimen/vegen en strooien
zodat we woensdag weer fatsoenlijk het park af kunnen.
Lief wil desnoods wel mee rijden tot ik bij beetje normale
weg kom, want:
die heeft hier een trekker staan waarmee we vanmiddag
vuilnis wegbrengen.
Het uitzicht in het park is werkelijk geweldig, echt zo mooi.
Maar voor een klein leeuwtje zoals ik heb?
Echt niet te doen .

Ik denk maar nog 1 dag verplicht thuis zijn, 
en dan woensdag voorzichtig weer aan t pad
en mijn ding doen .
Want wat ik van collega hoor?
Verrast me niet maar weet , levert veel werk op.
Nu op naar een 11 steden voor wie er van houdt
ik maar kijken hoe ik t hier doe met Lief.
Hij wil raam dicht kachel aan, en ik raam open 
kachel uit LOL , in de slaapkamer wel te verstaan …
Daar zit vast een tussenweg 😉

Succes lieve lezers en :
vergeet niet te genieten!

XXXXXXXXX