Het afscheid tussen Lief en mij
word alleen maar lastiger.
Goed teken , absoluut maar…………
ik wil zo graag tijd benutten voor mooie dingen.

Op het werk?
Wel een regelrechte puinhoop.
Er worden dingen opgeruimt,
uitgezocht, zekers is de tijd voor maar:
we hebben jou stofzuiger even geleend hoor.
Eh?
Ervaring leert, en jawel repeats….

als ik hem zelf nodig ben t hele ding niet doet
loeit, niet zuigt, en ben half uur nodig alles te
ontstoppen, slang leeg te maken,
filters schoon te maken, en dan ?
Ja ben ik chaggie.
Net als mijn collega die chaggie word van
mensen die over net gedweilde vloeren lopen,
wc’s er dus danig onder kaken,
het is zo respectloos.
Het voelt zo als niet gewaardeerd worden.
En die ? Is dubbel…………..
En herken ik ook.
We hebben beide gevoel dat het bedrijf
ons niet waardeert maar liever controleert .
En geen idee of respect heeft
voor de mensen op de werkvloer.
waarom werd ik ook alweer geen meewerkend?

Eerlijk is eerlijk, toen verhaal met broer was LG er.

Maar , er is altijd een maar.
er zitten te veel dingen uit verleden die blijven hangen.
Die heb ik niet alleen richting bedrijf maar ook 
naar mensen.
Terwijl ik alleen maar probeer mijn best te doen.
Ga wel over naar 1 ding , 
ben bezig zelf iets te regelen maar lukt dat niet?
Ga ik toch iets afstoten.
Het staat me tegen, heb er geen trek aan,
is compleet nutteloos maar kost me dan wel tijd,
energie en geld.

En dan hopen op  een meevaller van Omama
die me nog meer vrij maakt.
En ik meer vrijheid heb voor mezelf.
Lieve Engelen?
So mote it be.
Zoals ik Lief zei:
wil naar buiten ,  haren in de wind, 
de natuur in, en rust.
Wil rust.

XXXXXXXXXXXX