En… dus…

Gister was ik al iets onrustig en op het werk 
maak ik een grote slag.
Heel mijn energie zoekt een uitweg en ik schiet 
heerlijk op, heb wel een vermoeden maar ja.

Die kreeg vanmiddag vorm, als ik bericht krijg
dat mijn broer overleden is.
Het verrast me niet , maar overvalt me toch wel.
Gelukkig is het rustig en ik ga even eentje roken.
Stuur appje naar de mannen , wetend dat die 
het aan hun kant wel op pakken.
Ook die kijken er even van op dat het zo ontzettend
snel is gegaan.

Ik krijg via via bericht maar wel met een foto die 
het bevestigd dat het echt waar is.
Krijg LG aan de telefoon en ieder is even van slag.
De mannen informeren om en om hoe ik me voel, 
wat ik denk, hoe het gaat.
Ik voel me net als toen ik het hoorde, 
emotieloos.
Voor mij veranderd er feitelijk niets, en ik ga er 
van uit dat er geen kaart komt, en ik officieel niets hoor.
Denk dat jongste broer het wel op zich neemt.

Enige wat ik me afvraag : wat er met de 2 katten gebeuren
gaat , en ik werkelijk hoop dat hij niet alleen was.
OF zoals als lief Dinnetje zegt in zijn slaap dat het rustig
was.

Voor de rest heb ik geen idee, wanneer , hoe, wat .
Details zullen ongetwijfeld ter zijner tijd wel komen.
Als ik vanavond klaar ben met werk , 
trakteer ik mezelf op een vette hap en als ik de deur
open doe kom ik thuis.
Steek de kachel aan , doe deken aan en klep even bij 
met paar mensen.

Helaas is lief er niet 
maar gaat goed lieve lezers.
Maar wat weer een begin van t nieuwe jaar, 
kijk maar liever naar de trouwkaart van jongste.
Stukken leuker.

XXXXXXXXXXX

Geen reacties »

RSS feed for comments on this post.


Leave a Reply

  • het verleden

  • afdelingen