De laatste tijd ben ik weinig in de natuur,
niet dat er niet genoeg te beleven is
maar alles is daarbuiten tot rust, zo op het oog.
Dat is ook de bedoeling van de winter,
tot rust komen , en even niet te veel doen .

Het dagelijkse leven gaat gewoon door
en toch krijg ik er steeds meer moeite mee.
Het aardse, het bezit, het geld,
het moeten om dat allemaal rond te krijgen.
Het staat me al lang tegen maar ja, 
het is even niet anders.

Wat ik wel kan, en dat kan ik heel goed is momenten 
inlassen voor mensen die het lastig hebben.
En dan kom ik laat op bed, 
omdat iemand zich zorgen maakt, over ongerust is over.
En ik weet dat Lief dat stukje niet helemaal begrijpt.
En dat is niet erg, als ik het maar begrijp
en mijn leven leiden kan, doe niemand kwaad 
in tegendeel zelfs.

Als dan vanavond berichten binnen komen dat een dorp
geteisterd word ben ik blij dat mijn mannen daar niet zijn.
Maar maak ik me wel zorgen als  oud en nieuw nog moeten
komen.
De wereld is in opstand aan het komen,
en die was voorspeld.
Ook andere dingen waar ik niets anders kan dan 
het laten gaan , het is niet meer aan mij of van mij.
Het is aards en ver bij mij vandaan.

Soms leef ik in een heel andere wereld, 
en zwerf door verlaten kantoren , doe mijn ding en 
vraag me soms af?
Is dit het?

Voor nu eerst maar slapen , en  geen dingen veranderen
omdat de energie niet goed was.
Ik hou zo van de nacht, mijn eigen wereld, stil , donker
en tot rust.
Slechts enkelen zullen dat ooit begrijpen.

Trusten lieve lezers.
Ik kruip in 2 armen die me meer dan lief zijn.
Die me loslaten en mij laten gaan,
en omarmen als ik t koud krijg.

Ben gezegend.

XXXXXXXXXX