En dan ben ik moe
aan de latten,
op ,
ten einde.

Denken,
snotteren,
rusten,
zoeken.

En ga gesprekken aan,
vertel,
ben eerlijk
en gooi mijn hart op tafel.
Mijn gebroken hart.

Er komt schrik
erkomt warmte
er komt begrip.

Er is pijn,
er is verdriet
maar ook trots
dankbaarheid
gemis maar liefde.

Ik weet het niet
hoe verder,
het is niet aan mij
en ik laat het even los
en breng mijn vermoeide lichaam
naar bed.

Dank je Engelen

XXXXXXXXXx