rust

En dan een daggie rust
gewoon even niets
en dat voelt erg lekker.

Ons Bo ziet kans
naar buiten te komen
en is ondertussen nog niet terug.
Alla oudste die vind dat ik me
teveel zorgen maak.
Ja maak ik me zorgen
om t kleine monster.

Effin zal ook wel weer goed komen.
Vooral mensen om me heen
hebben nog al wat te verstouwen.
En ik ben altijd iemand waar ze terecht kunnen.
Maar ook soms is mij dat te vooral als het
er handen vol zijn.

Morgen er even tussen uit,
in mn uppie naar oud collega
samen een theaterbezoekje doen.
Echt zin in.

Jongste komt met Bo op zijn arm binnen.
Gelukkig die is er weer.

XXXXXXXXX

Geen reacties »

RSS feed for comments on this post.


Leave a Reply

  • het verleden

  • afdelingen