Mensen die me kennen weten dat ik leef bij t gezegde:
Toeval bestaat niet.

Vanzelf was het gisteren de dag van oudste
maar het werd ook zomaar mijn dag.

eerst kom ik in gesprek met een nicht van me
terwijl ik op oudste zit te wachten.
Ze praat graag en ze praat veel, en ze verteld mij
dingen die ik 18 jaar terug al wist.
en ze bevestigd wat ik toen vermoedde.
Alleen kan ik er niets meer mee.

Dan een verhaal die even bijzonder als apart is.
er loopt hier sinds een aantal weken een rode kat,
die is niet bang , wel schuw maar die moet van iemand zijn.

Ik maak foto’s , zet ze op FB , deel het in de hoop dat iemand reageert.
En dat gebeurd, gisteravond komt hij langs, stelt zich voor en ergens
rinkelt er een belletje maar k zie t niet.
Vanavond komt hij nog even kijken, en ondertussen is mijn geheugen opgefrist.
En ik ben zoals ik ben, ik vraag ronduit en recht in t gezicht met de woorden:
als t zo is en je wilt er niets van zeggen ?
Ook prima.

En dan blijkt dat hij mij iets bevestigd van zo’n 7 jaar terug,
van een crisis situatie, waar ik mijn best voor heb gedaan
de schade te beperken.
Wat ook met bijzonder veel moeite is gelukt, maar hij bevestigd
elke gedachte, elk gevoel, elke move……………
Hoe een kat die nog thuis gebracht moet worden,
ons zo bij elkaar brengt.

Ik verbaas me er nog steeds over, maar ben me bewust van.
erg bewust van.
Soms ? of liever meestal ?
Hoef ik er niets aan te doen , het leven regelt het zelf wel.
En mag ik me druk maken over mijn eigen wat zoveel betekent nu als:
geniet ga achterover zitten en kijk.

🙂
XXXXXXXXXXXX