En voorzichtig pak ik mezelf
weer bij elkaar.
Ja ik had het lastig en ja ik had het zwaar
maar het was niet de eerste keer
in mijn leven.

De dag van gister bracht me met mijn HS
gevoelens , emoties of dis respect van mensen
die ik niet verwachte, niet aan zag komen
of liever niet mee bezig was.

Ik kijk terug en zoek, zoek die momenten van.
en die waren er, even een berichtje
even iemand die me bijna wilde knuffelen
maar t zou zo vreemd staan.
Even die arm om mijn schouder
en zelfs eega had het door,
ze heeft het even lastig.

Het is een doolhof van emoties
van gedachten, van woorden
die op mij heel veel indruk maken.
Omdat ik van sommigen hoor wat ze zeggen
maar voel wat ze bedoelen.

Ondertussen puzzel ik mezelf weer bij elkaar
en gaan we morgen weer de schijnveiligheid in.
Die niet alleen met aanslagen of terreur te maken heeft
maar met het volledige bestaan van ons leven.
En daarom lieve lezers
doe ik zo veel, en t liefst zo veel mogelijk mooie
leuke en warme dingen…………
want zomaar is morgen ,
alles anders……………………..

XXXXXXXXXXXXX