Heel de week ben ik er al mee bezig, 
kan er niets aan doen, kan niet mee ,kan alleen
positieve energie sturen en aan ze denken.
Vandaag mag jongste naar Arnhem naar een lyme specialist.
En dat? 
Is meer dan spannend.

Vanavond appt hij me , 
6 verschillende bacteriën,  met inkapselingen in lever en nieren.
waardoor die overbelast zijn.
Helicobacterie in de maag waardoor hij al misselijk is, 
en ontstekingen in kraakbeen.
Alles inderdaad Lyme gerelateerd.

Kan volgende maand beginnen met een intensieve kuur,
waar hij behoorlijk ziek van kan worden maar:
de verwachting is wel dat hij er weer helemaal vanaf komt.
Het verklaart veel, want heeft het waarschijnlijk al meer 
dan 10 jaar.
Het verklaart eeuwig moe zijn, zijn pijnen, zijn hoofdpijnen,
het af laten weten wanneer hij iets doen zou.
Gelukkig heeft ie ultieme werkgever waar hij werken kan
naar kunnen en die hem volledig steunt en begrijpt.
Het is een uitslag die zowel de nodige zorgen geeft,
maar ook opluchting.

LG spreek ik gister en ook vandaag even, 
ze is vaak van de uitspraak: 
Iedereen heeft wel eens wat.
Kan even niet de aandacht opbrengen voor wat zij
verteld, zelfs vandaag zijn mijn gedachten ver weg,
en ben ik niet op mijn best op mijn werk.
Een dag dat werken, werken wordt .
Scheelt ik heb links en rechts nogal wat ruimte
om dingen over te slaan voor een ander moment.
Dat er dan even iets extra’s bij komt?
Tja, zal.

Doe wat ik kan, en voor de rest?
Blij dat jongste in ieder geval verder kan.
Dat is voor mij belangrijker.

Voor nu?
Tot morgen lieve lezers.
XXXXXXXXXxx