Ieder die mijn blog voor langere tijd volgt weet
ik ben een denker.
Ik puzzel , denk overdenk, ben impulsief maar soms
ook niet.
Vrij gecompliceerd volgens de een, eenvoudig te volgen
voor de ander.

Nu ik terug gegooid word op mezelf omdat mijn lijf
mij in de steek laat mag ik beroep doen op mensen om
me heen.
Nog steeds voel ik de neiging: zelf doen…………
zodat je naar niemand ook maar iets verschuldigd bent.
Het blijft een ding.

Maar heb in het verleden de Engelen gesmeekt:
geef me iemand die van me houdt.
Die om me geeft, eerlijk en oprecht.
Die me niet nodig is voor eigen, maar gewoon voor
mij wie ik ben , waar ik mezelf bij kan zijn ,
waar ik mijn rust vind, en in vertrouwen mijn hoofd
tegen aan leg om in alle rust te slapen.

Mijn kids redden zich ondertussen
meer dan uitstekend, en daar ben ik zo blij mee.
En dan wordt het tijd om over mijzelf na te denken,
en die Engelen hebben humor.
Echt waar.

Want ik ik krijg die 2 armen,  iemand die ik mis,
als hij er niet is.
Iemand die me doorziet , me leest als een boek ,
die me door heeft en domweg zo goed en lief voor
me is.
Zo goed dat oudste niet meer op me hoeft te passen,
en als eerste riep: deze moet je aanhouden hij  is goed
voor je, nog voor ik zover was.

Ik heb pracht plek en vermaak me nog steeds uitermate.
Dat is het niet , maar weet nu wel,
leven met iemand naast je die warm is , je koestert,
en je laat merken dat je speciaal bent?
Maakt het allemaal een heel stuk leuker.

Hou van je lieverd, en dat is voor mij een groot
iets om openlijk te schrijven.
zijn nu 3 mannen in mijn leven
die belangrijk zijn.

XXXXXXXXXXXXXX