Het is niet mijn dag,
k ben moe en hebt koud
of heb ik t koud omdat ik moe ben ?
K weet het niet….

Alles gaat tegenwoordig digitaal
ook zorgplan van Omama
ik moet er mee aan de slag
en lees dingen die me verdrietig maken.

Het gooit me weer terug naar de kelder
naar ben ik zo’n slecht mens dat ik niet kan aanzien
dat ik het zo erg vind dat mijn moeder
mijn moeder niet meer is??
Dat ik een broer heb
die ontzettend dik, ego, aro, en hatelijk is
omdat ik hen alletwee niet kan opvangen
dan wel verzorgen?

Is het erg om weer tot de conclusie te komen
getrouwd te zijn met een autist
dat ik warmte en Liefde mis,
een knuffel een arm iets van iets voor mij
dat ik bijna de neiging krijg om alles wat van buiten komt
wat ook maar beetje positief is
te omarmen en in te kruipen?

Het gevoel van alleen zijn,
terwijl iedereen van alles van mij verwacht dat ik voor hen
doe, ben of regel.
Dat daarvan niemand iets terug doet of door heeft
dat ik in de wel bekende januari dip zit.

Maar als ik dan doe zoals zij doen,
niet reageer , niet ga, niet volg
worden ze verdorie nog kwaad ook omdat het
mijn “taak” is ?
Mijn taak in mijn leven is mijn leven en hen waar ik
van hou of om geef.
Ben geen verlengstuk van, en wil t niet zijn ook.
Mag ik ook leven ?

Erger me al wild aan t feit dat mensen dingen toezeggen
vervolgens er niet op terug komen,
je in de steek laten door andermans gedrag
wees dan open, eerlijk en respectvol en zeg me
wat je denkt, waarom en wat ik wel of niet kan verwachten.

Het maakt me moe, achter anderen aan te denken /lopen
en ik heb t koud omdat ik domweg niet genoeg kan eten
om mijn lichaam op temperatuur te houden
en er bij te werken.
Ik ben mezelf nu gewoon eerst even hard nodig.
En wie dat niet snapt ?
wie dat niet volgt ?
Jammer dan, niet mijn probleem.

Gelukkig hebben de schaatsliefhebbers hier
wel de tijd van hun leven.
Doe mij een knuffel , warm bed, en voorjaar
alsjeblieft.

XXXXXXXXXX