Een super iets vanmiddag/vanavond…..
als ik op de kantoren ben is het best nog wel druk.
Ook de directeur is er,
en als hij langs raced valt er iets,
lachend steekt ie hoofd om de hoek:
Gaat ie goed??
LOL ja hoor , dacht zal even lawaai maken
weet je dat ik er ben ….
we schieten beide in de lach.

Het gelukkige feit wil dat ik vrij makkelijk met iedereen
praten kan, en regelmatig mensen op kantoor tref.
Dat is absoluut een voordeel, al vind mijn werkgever
dat niet, je bouwt een band en contacten.
Dat zou in dit geval een absoluut voordeel zijn want:
we/ik doen in dit bedrijf sowieso mee maar.

Directeur komt even terug en verteld:
we hadden binnen de kantoren 18 besmette mensen,
en dagelijks overleg.
Gezien het feit dat jij overal komt ben je dagelijks in
onze gesprekken mee genomen.
Het aantal is nu terug naar 1 , maar hij wil me laten weten
dat er ook wel degelijk aan mij gedacht is, en ik geen 
gevaar heb gelopen.
Mijn antwoord is razend eenvoudig als doeltreffend:
Ik heb daar geen seconde aan getwijfeld , en vertrouw
in dit geval op jullie .

Hij kijkt me verrast aan:
we zien dat jij ook je best doet, aan de regels houdt.
En er alles aan doet om samen toch alles voor elkaar te
krijgen.
En ik antwoord: Samen moeten we zorgen dat we toch
door kunnen met wat nodig is.
Hij grijnst een keer, topper krijg ik mee.
En ik word warm van dit compliment……
en voel me op en top gewaardeerd en deel van een team.
Terwijl ik extern ben.
Heerlijk is dat.

Gewoon weten dat je gezien wordt,
dat je je best doet, 
en gewaardeerd.

Hoe simpel kan het zijn,
van mij mogen ze schoonmaak in eigen beheer doen.
Fijn bedrijf!

XXXXXXXXXX

En dan is het weer maandag, en al ik opsta stuit me
de hele extra ronde me zo enorm tegen de borst.
Door anders voelen en denken , ga ik ook anders
aankijken tegen iets wat ik aangenomen heb al zijnde
tijdelijk.
Dat tijdelijk duurt nu wel erg lang , het maakt me onrustig
en levert me feitelijk niets op, kost eigenlijk meer.
Dus besluit ik om te gaan stoppen, onderneem nog poging
om vervangster te vinden maar helaas lukt dat (nog) niet.

Oudste komt tussendoor even snel bakkie doen met meisje
en die licht ik in over situatie met erfenis.
Hij is net zo verbaasd als ik was, en we dollen even over de
afloop maar ik weet , het kan wel een jaar duren .
Het ligt bij de notaris, en we zien het wel.

Als ik een bericht hoor dat iemand van 26 overleden is uit
voormalig dorp? 
Doet het me nog meer beseffen, meer genieten van mijn tijd.
Geld is belangrijk voor de rekeningen maar :
hoef geen tig duizende euro’s op mijn rekening.
Maak liever enorm veel mooie warme herinneringen met 
mensen waar ik om geef en van hou.

En dat brengt me bij Lief.
Wat ik dacht nooit te zullen meemaken, en nooit zou toelaten?
Overkomt me dan toch.
Ik vermaak me uitstekend maar als Lief er niet is?
Vol ik me niet meer compleet, voelt het huis beetje leeg, 
en mis ik hem.
Dit gaat verder dan verliefd, vooral op onze leeftijd denk ik.
Hoe wij samen dingen overleggen, voor elkaar maken, 
of met elkaar omgaan?
Het is zo natuurlijk, zo vanzelf en zo warm.
Denk dat we ook te oud zijn voor moeilijk maken 
en lastige dingen en beide genoeg hebben meegemaakt
om te weten dat je beter genieten en lachen kunt, 
dat moeilijk doen en kostbare tijd verloren laten gaan.

En dus:
Ga ik voor meer genieten, meer vrijheid, minder werken, 
en onwijs dankbaar zijn voor alles hoe het nu gaat.
Alles wat ik nooit heb gekend of gehad, 
heb ik nu en daar?
Ben ik dankbaar voor.

Namasté lieve lezers.
XXXXXXXXXX

Heerlijke dag met Lief
laat opstaan, even iets ophalen, 
door op visite, boodschappen doen en heel burgelijk
weer naar huis.

Ondertussen komen de berichten over de rellen
mensen die demonstreren en zich afzetten tegen
de huidige beperkingen, want dat zijn het.
En ik snap dat.
Niet dat er vernielt wordt, 
en ik snap ook niet waarom politie de paarden
niet op stal laten.
Dat  ? Vind ik nog wel ergste.

Effin we gaan het mee maken hoe t verder gaat
wij hadden gewoon een heerlijke dag.
Morgen?
Helaas weer gewoon werken.

Zet m op lieve lezers
en hoofdje koel, voetjes warm 😉

XXXXXXXXXX

Heerlijk weekend, en vanmiddag ?
Ga ik er inderdaad even uit.
Even rondje brug/brug,
zie mooie sporen van mijn zwart/witte vriendjes.
Neem een van mijn glazen bollen mee
en stoei er even mee rond.
Dat levert me mooi en lieve reacties op FB op.
Ben er ook best wel beetje trots op…;)

Thuis de nodige gewone domme dingen gedaan
en dan ?
Rust.
Fijn weekend lieve lezers.

Niet iedereen gaat deze begrijpen, 
maar wie mij kent en weet waar ik woon?
Zekers wel.

Krijg een appje: Hey lieverd wanneer kunnen we 
weer langs komen?
Want de energie bij jou is zo fijn, je hebt zo’n mooie
rustige plek.
Als we jou zien , straal je rust en energie uit
hoe doe je dat in deze tijd?

Daar gaat bij mij gelijk de rem er op.
Maar begrijp het wel, als ik hier weg rij
de bewoonde wereld in , (wat flauwekul is
want er zijn hier mensen genoeg,) 
is het alsof ik een andere wereld in rij.

Als ik van mijn werk kom, en rij het park op
dan golft me de rust bij de eerste meters al tegemoet.
Als ik hier de poort binnen draai , kom ik thuis.
Stilte, rust, warmte, eigen, donker, natuur, 
maar vooral een hele warme energie.
Die schijnbaar door meer worden waargenomen
als via via ik een nieuwe bewoner ontmoet,
en ook die zegt wat heb jij een ”warme’ plek.

Ook Lief is hier graag, de rust , de ruimte,
onderdeel zijn van , en toch op jezelf.
Het is hier echt , niets moet, en ga lekker 
je eigen gang.
Een gemeenschap op zich? 
Nee, want ieder laat elkaar in waarde
en je hoeft niet overal op visite als je dat niet wilt.

Het was precies dat, wat mij verliefd maakte op deze
plek, dat ik daar zo hard voor gevochten heb.
En mij zo enorm gegund is door het Universum.
Dit is waar ik gelukkig ben , al zei men dat ik na 
dorp nooit zo’n mooie plek weer zou vinden.
Wel, die heb ik wel, daar was ik woontechnisch
vrij, maar als mens niet.
Hier ben ik vrij , en midden in mijn geliefde 
Natuur met niemand die me controleert,
Die me zegt wat ik wel of niet moet doen,
die oplet wie er komt of gaat,
die me gebieden of verbieden kan.
Ik werk veel met Energie momenteel,
en die heeft een enorm groot bereik.
Ben in de Wicca wereld een Witte Heks
en daarom ?
Draag ik zwart 😉

De jaargetijden beleef ik hier intens,
en als kind van de natuur?
Laat mij hier maar mezelf zijn,
de kachel gloeit nog zacht,
de halve maan schijnt door de bomen,
het is donker en stil.
Heel stil…..totaal geen geluiden.
Tijd om te gaan slapen en vast te houden
dat de Energie die hier is en al was,
te beschermen.

Dat negatief hier niet welkom is, 
en het aller fijnste?
Mijn Lief, brengt mooie warme Energie
mee en is hier ook thuis.
En ik weet dat hij nooit geen misbruik
of gebruik zal maken, maar het zal koesteren
zoals ik het doe.

Ben een blessed iemand nu.

Namaste.
XXXXXXXXXXXX

https://nl.wikipedia.org/wiki/Wicca

En dan weekend, heerlijk……
Kom vandaag niet op gang en bedenk me :
heb zooi er netjes bij liggen , rustig aan maar.
En dan gaat het vaak toch nog beter
dan verwacht.

Vanmiddag sta ik met pen en papier klaar
om een bestelling op te schrijven als LG belt.
Je zou bijna denken dat ze gedachten lezen kan.
Die besluit even langs te komen,
ervaring leert dat het dan even heel even wordt.
Gelukkig is het deze ronde
gewoon koetjes, kalfjes, en normaal.

En dat is voor een keertje heel lekker, 
nu lekker thuis , wasjes draaien,
gedoucht , en rust.
Heerlijk weekend , even niets.
Hopen dat het morgen nog even weer wordt
om het veld in te kunnen.

Voor nu ?
Fijn weekend lieve lezers.

XXXXXXXXX

Het afscheid tussen Lief en mij
word alleen maar lastiger.
Goed teken , absoluut maar…………
ik wil zo graag tijd benutten voor mooie dingen.

Op het werk?
Wel een regelrechte puinhoop.
Er worden dingen opgeruimt,
uitgezocht, zekers is de tijd voor maar:
we hebben jou stofzuiger even geleend hoor.
Eh?
Ervaring leert, en jawel repeats….

als ik hem zelf nodig ben t hele ding niet doet
loeit, niet zuigt, en ben half uur nodig alles te
ontstoppen, slang leeg te maken,
filters schoon te maken, en dan ?
Ja ben ik chaggie.
Net als mijn collega die chaggie word van
mensen die over net gedweilde vloeren lopen,
wc’s er dus danig onder kaken,
het is zo respectloos.
Het voelt zo als niet gewaardeerd worden.
En die ? Is dubbel…………..
En herken ik ook.
We hebben beide gevoel dat het bedrijf
ons niet waardeert maar liever controleert .
En geen idee of respect heeft
voor de mensen op de werkvloer.
waarom werd ik ook alweer geen meewerkend?

Eerlijk is eerlijk, toen verhaal met broer was LG er.

Maar , er is altijd een maar.
er zitten te veel dingen uit verleden die blijven hangen.
Die heb ik niet alleen richting bedrijf maar ook 
naar mensen.
Terwijl ik alleen maar probeer mijn best te doen.
Ga wel over naar 1 ding , 
ben bezig zelf iets te regelen maar lukt dat niet?
Ga ik toch iets afstoten.
Het staat me tegen, heb er geen trek aan,
is compleet nutteloos maar kost me dan wel tijd,
energie en geld.

En dan hopen op  een meevaller van Omama
die me nog meer vrij maakt.
En ik meer vrijheid heb voor mezelf.
Lieve Engelen?
So mote it be.
Zoals ik Lief zei:
wil naar buiten ,  haren in de wind, 
de natuur in, en rust.
Wil rust.

XXXXXXXXXXXX

Laat ik beginnen met :
Snap het allemaal, echt allemaal.
Maar:
alle ouders werken tegenwoordig, 
hebben kinderen in de opvang dan wel op school,
al die kinderen hebben een probleempje.
Waar gaat er dan iets fout?

waarom moeten alle ouders altijd alle twee werken?
Waarom kan er niet 1 vrij ?
en let wel dat kan de mam op pap zijn.
Hoe afhankelijk zijn we van geld, maatschappelijk
aanzien , en uiterlijk vertoon?

Wat is nu werkelijk belangrijk voor wat?
Als ouder zou het geluk van je kind
belangrijkste moeten zijn , 
maar ja , wie ben ik .

Op naar de volgende regels,
volgende problemen,
en soms?
weet ik het ook niet.

XXXXXXXXXXXX

Het was als eerste de dag, dat ik nu zaakje een jaar 
op eigen naam heb staan.
En nooit verwacht dat ik binnen een jaar dezelfde
notaris weer zou spreken.
Wel fijn dat die alles afwerken mag, weet ik zeker
dat het gaat zoals het hoort en dan Omama
nog over haar dood heen regeert ?
Goed gedaan Mams.

Het ene moment heb ik iemand huilend aan de telefoon
die het niet meer ziet zitten, de combi Corona, werken,
kinderen en er volledig doorheen zit.
IK kan niets dan luisteren, meedenken maar vooral 
haar haar verhaal laten doen .
Het maakt me machteloos.

Dan krijg ik iemand huilend aan de telefoon , die
zo onwijs gelukkig is.
Ze kan het niet geloven en is zo dankbaar en blij.
Dat ontroerd me dan in het diepste , dat ze me belt
en me deelgenoot maakt.

Het maakt ook dat ik nadenk, veel nadenk.
Kreeg van LG de kans meer uren te maken met extra
rondes.
Ik heb er 1 aangenomen omdat ik toen nog dacht dat het
maar tijdelijk zou zijn, dat dat niet zo is zijn we ondertussen
allemaal wel achter.
Maar ik wil niet meer uren, sterker nog?
IK hoop dit jaar in een positie te komen dat ik minder
uren kan maken, meer kan genieten van alles wat me LIef
is maar vooral van het leven.

Het gaat allemaal al zo snel, en als er 1 is die weet 
hoe snel dingen veranderen kunnen , ben ik het wel.
Ik wil leven, Genieten, Ervaren, en nog een hele mooie
periode voor me hebben.
Tot nu was mijn Leven op mijn jongens na
niet bepaald rozegeur.
Ga nu voor een tuin vol bloemen, leven , en natuur.
En vooral Liefde, heel veel Liefde.

So mote it be…..

Trusten lieve lezers.
XXXXXXXXX

Dat het een jaar van veranderingen zou worden?
Dat wist ik ,
maar deze zag ik allemaal niet aankomen.

Vanmiddag telefoontje van notaris
de me lichtelijk in de war brengt.

En appje van een andere vriendin
wiens moeder Kanker heeft en uitzaaiingen
en in de molen gaat.

Het zijn vreemde tijden ,
met een avondklok in vooruitzicht
en waarschijnlijk beperkte reis kilometers.
(Die?)
Ga ik me niet aan houden,
want als ik gaan wil of moet
ontvangen wil of moet,
ga ik dat gewoon doen.

Let heus wel op zo links en rechts,
boodschappen op rustige tijden
afstand bij sommigen liefst op 6 meter
en drukte vermeed ik sws al.
Als straks het weer mooier word
en de geruchten gaan van Lockdown tot en met
April?
Ben ik savonds echt wel buiten.

Maar snap het wel , grote steden,
brandhaarden, mensen die zich vervelen
en op zondag massaal naar t bos gaan.
Laten ze dan , als ze het zo nodig vinden,
daar wat aan doen.
Mijn hart gaat uit naar de kinderen,
jongen volwassenen, en gezinnen.
Blij dat mijn ouders deze waanzin
niet meer hoeven mee te maken,
en ik hoop dat mijn kinderen
er zich mee redden.

Namaste.
XXXXXXXXXXXX