Toen ik hier kwam wonen,
vond ik een plek , vrij , beschermd, rustig….
voor mij, mijn katten, en ieder die me lief is.
Nu Lucky zomaar verdwenen is, 
voelt dat alsof ik faal in beschermen.
Klinkt vreemd maar wie me goed kent
weet hoeveel verdriet ik heb gehad 
van Bo.
En ik weet ook , hier kan ik niets aan doen 
maar voelt alsof een externe macht
mij nog steeds achtervolgt.

Duizenden scenario’s zijn al door mijn gedachten
gegaan, vooral omdat het na Moederdag was.
En ik ook wel eens geen vrienden maak.
Meeste zouden nu  zeggen: Je denkt nu te ver te veel door,
ik hou graag met alles rekening.
Maar t lost het vraagstuk niet op.
Ik bid en hoop op antwoorden
en een simpele terugkeer van Lucky.
Kleine meisje wat al zo’n lastige start had,
en zo gemist word.

Angels be kind.
XXXXXXXXX