Ondertussen ga ik volledig rustig
mijn eigen gang, doe mijn eigen ding
en blijf bij mezelf.

Anderen moeten maar die verantwoordelijkheden nemen
die ze zeggen aan te kunnen, of genomen hebben.
Zonder doorschuif gelegenheid naar mij.

Die is verrassend………..
Oudste is volledig bezig zijn eigen weg te vinden
en dat doe ie met verve.
Hier en daar wel een paar hobbels maar niet te min
ontzettend goed bezig.

Jongste krijgt boodschap mee: je hebt de grens bereikt
alles wat je nu wilt ? Zul je zelf wat voor moeten doen.
In no time is zijn kamer totaal veranderd en die wil hij
graag geverfd.
Prima, verf kun je krijgen de rest is aan jou…………..
prachtige ideeën komen zomaar voor bij.

Eega kan ook niet meer op mij vertrouwen,
domweg omdat ik er soms niet ben,
en zeker niet ga bellen voor.
Als dan vanmiddag een bijna hilarische situatie voorbij komt
die hij pareren wil met geweld, maar mijn geweld groter is?

Doet me denken aan de opmerking die ik las op t smoelenboek:
mensen die niet schreeuwen als ze kwaad zijn
maar rustig praten en overgaan tot fluisteren?
Die zijn t engste…………..
Hoe eng ben je dan , als je opmerking terug kaatst
en niets meer zegt ?

Vervolgens komt er een situatie voorbij die me eigenlijk
totaal koud laat , en dan bedoel ik koud.
Mijn ziek zijn maakt dat ik niet bij Omama kom.
Als ik die aansteek is t hek echt van de dam,
dan is het mijn schuld en dus ook mijn verantwoordelijkheid.
Die omzeil ik heel eenvoudig door er niet naar toe te gaan.

Nu eega volgende week weer mag beginnen bij zijn oude baas
en gewoon dagdiensten draait is natuurlijk super.
Maar als ik ook werk, zijn er dagen dat ik ofwel om 14.15 even thuis ben
of gewoon pas om 17.00 uur of zo.
Wie oh wie moet er nou dat hondje van Omama uit laten dan ?

Als er iemand thuis is tussen de middag is t geen enkel probleem
zelfs onze jongens doen het wel even.
maar als er niemand is ?????
Ja dat is dan niet mijn probleem, wij hebben bewust geen hond
omdat die aandacht moet en uitgelaten moet worden.

Eega zijn: had ik dan nee moeten zeggen tegen contract ?
Tuurlijk niet.
Ik heb toch ook geen nee gezegd tegen die van mij ?
Zijn wij dan ontaarde kinderen ?
NOU volgens mij doet broerlief precies te zelfde wat wij nu doen.
Waarom hij dat wel mag en ik , even persoonlijk, niet ?
Omdat ik de enige dochter ben die jawel de verzorgende taken moet oppakken.

Mijn taak , is mijn gezin en geloof me
k heb er mijn handen vol aan gehad ,
en er ontzettend hard en veel voor moeten doen en laten.
Omama kwam thuis met de woorden van thuiszorg:
We moeten zorgen dat jij de dochter blijft en niet een verlengstuk word van.
K had net afscheid genomen he van verlengstukken.

Dus hoe dit verder gaat ?
geen idee maar ik geef wat ik nu heb niet op…………….
k laat mijn eigen niet meer los………………….
en vooral mezelf niet.

XXXXXXXXXXX