Blacky is hier de kat
in een vorm , die elke mens
als vriend zou willen hebben.

15 jaar bijna, en ook zo lang al mijn maatje.
Uren heeft hij me gezeldschap gehouden
uren heb ik met hem op schoot gezeten.
Dat ik pijn had, verdrietig was,
een verhaal kwijt moest.

Hij was er altijd.
Toen Gizmo stierf  was hij ook verloren
en toen Lucky binnen kwam had hij
net als ik snel door,dat er meer mee kwam.

Maar de dikke goedzak accepteerde het allemaal.
Maakte zijn punt duidelijk bij de jongen
en bleef de lieverd op en top.

En toen werd ie gisteren ziek.
Tot 3 uur in de nacht zat ik bij hem
tot hij van de bank ging, op de bak
en eten.
Maar ik legde wel een briefje klaar
voor de eerste die vanmorgen wakker zou zijn.

Vanmiddag gaat het slechter, tot ik het vanavond
niet aan kan zien en ondanks onze financiele situatie
toch naar de dierenarts wil.
2 spuiten, zalf in de ogen en tabletten……….
maar krijg ook optie euthanasie………
OMG NEE!!!!!!

Ik wil en kan mijn maatje niet missen,
en vraag dierenarts: is er kans op herstel
zonder te veel lijden.
Hij geeft medicatie , maakt er een mooie prijs van
in de zin van : hier gaan we voor.

Morgen bellen om 9 uur hoe het is.
dan gaan wij de avond in: kaarten met Omama en broer.
Die natuurlijk geen ruk aandacht hebben voor,
gezien hun omgaan mij Blacky zijn zus?
Had ik t ook niet verwacht.

Nu is het kwart over 2 in de nacht
hij is op de bak geweest,
heeft gegeten en gedronken
maar ik heb lichte hoop dat het goed gaat komen.
Maar ziek ?
Wat is de arme ziek…………zodra hij slaapt
ga ik ook, en vast niet eerder.
mijn maatje die me zo vaak heeft getroost
laat ik nu niet alleen.

En wie dan vind dat ik een emotionele zwakkeling ben ?
Heeft pech want deze man
heeft alles voor me gedaan wat ie kon
en nooit iets teruggevraagd.
En nu ben ik er voor hem…………
alla onze Gizmo die stierf in mijn armen.

!