We kennen elkaar, 
al jaren, 
vanuit onze jeugd.

Ze vraagt 
en ik vertel
over hoe gelukkig ik ben
dat ik DE Liefde van mijn leven
heb ontmoet.
Hoe fijn het is
samen dingen te doen 
maar vooral
de rust 
die 2 armen
iemand die er voor je is
en net zo zuinig is op wat je hebt
als je zelf bent.

Die je snacht omarmt als je droomt
en overdag omarmt als je gaan moet.
Die je knuffelt ,
en het gevoel geeft en laat weten
dat hij van je houdt en om je geeft.
Iemand die je plagen kunt
en je terug plaagt,
iemand die als je hem aankijkt
je warm en geliefd doet voelen.

Haar eenvoudige:
Jij kent dit niet he…..
nee ik ken dit niet.
Heb het nooit gehad
nooit mogen voelen,
nooit geweten hoe het moest voelen
totdat.
Haar:
Meid wat gun ik jou dit
ik zie dat je gelukkig bent
met iets wat eigenlijk
vanzelfsprekend zou moeten zijn.
En die?
Deed het hem.

Zoveel verloren jaren
maar wel heel veel van geleerd.
Nu op naar 
kostbare tijden met de Liefste
die respect , liefde en geduld met me heeft.
En vooral?
2 armen.

XXXXXXXXXXXXX