Ik kan met je praten , maar mijn oren horen je niet.
Ik kan je aan kijken, maar mijn ogen zien je niet.
Ik kan je aanraken, maar mijn handen voelen jou niet.

Mijn lichaam voelt jou energie,
mijn hart, je oprechtheid,
en mijn hoofd je houding.

Heb geleerd me automatisch af te sluiten
als mensen negatief zijn,  niet oprecht zijn, 
en niet eerlijk zijn.
Maar ik voel het wel.

Ik zie het in bewegen, in een houding, 
in een oogopslag, in de manier van kijken, 
ik hoor het in de woordenkeus,
de toon van praten, en waar de nadruk op word
gelegd.

En ik heb mensen zien veranderen door de tijden
van mooi naar lelijk, van onzeker tot sterk,
van kwetsbaar tot nog steeds kwetsbaar maar met
een grens.

Maar het aller mooiste maar ook het allerlastigste
is als je energie lezen en voelen kunt.
Mensen kunnen zich niet voor je verstoppen,
ze kunnen zich anders voordoen dan ze zijn, 
maar uiteindelijk komt de ware aard wel boven.
En ondertussen?
Heb ik geleerd hoe er mee om te gaan,
door schade, schande en veel pijn,
veel wijzer geworden.

Maar soms? 
Heb ik geen zin om er over na te denken,
en hoop dat ieder OER is, dat dat niet zo is weten 
we allemaal wel ondertussen.

En hoe ik het dan prive weer van me af laat glijden?
Wel dat is mijn ‘probleem”….
Vroeger werden ons soort die dit kunnen
als Heksen weg gezet,
Goddank is dat al meer dan 300 jaar verboden,
en dat?

Namaste lieve lezers.
XXXXXXXXXX