En dan is het weer maandag, en al ik opsta stuit me
de hele extra ronde me zo enorm tegen de borst.
Door anders voelen en denken , ga ik ook anders
aankijken tegen iets wat ik aangenomen heb al zijnde
tijdelijk.
Dat tijdelijk duurt nu wel erg lang , het maakt me onrustig
en levert me feitelijk niets op, kost eigenlijk meer.
Dus besluit ik om te gaan stoppen, onderneem nog poging
om vervangster te vinden maar helaas lukt dat (nog) niet.

Oudste komt tussendoor even snel bakkie doen met meisje
en die licht ik in over situatie met erfenis.
Hij is net zo verbaasd als ik was, en we dollen even over de
afloop maar ik weet , het kan wel een jaar duren .
Het ligt bij de notaris, en we zien het wel.

Als ik een bericht hoor dat iemand van 26 overleden is uit
voormalig dorp? 
Doet het me nog meer beseffen, meer genieten van mijn tijd.
Geld is belangrijk voor de rekeningen maar :
hoef geen tig duizende euro’s op mijn rekening.
Maak liever enorm veel mooie warme herinneringen met 
mensen waar ik om geef en van hou.

En dat brengt me bij Lief.
Wat ik dacht nooit te zullen meemaken, en nooit zou toelaten?
Overkomt me dan toch.
Ik vermaak me uitstekend maar als Lief er niet is?
Vol ik me niet meer compleet, voelt het huis beetje leeg, 
en mis ik hem.
Dit gaat verder dan verliefd, vooral op onze leeftijd denk ik.
Hoe wij samen dingen overleggen, voor elkaar maken, 
of met elkaar omgaan?
Het is zo natuurlijk, zo vanzelf en zo warm.
Denk dat we ook te oud zijn voor moeilijk maken 
en lastige dingen en beide genoeg hebben meegemaakt
om te weten dat je beter genieten en lachen kunt, 
dat moeilijk doen en kostbare tijd verloren laten gaan.

En dus:
Ga ik voor meer genieten, meer vrijheid, minder werken, 
en onwijs dankbaar zijn voor alles hoe het nu gaat.
Alles wat ik nooit heb gekend of gehad, 
heb ik nu en daar?
Ben ik dankbaar voor.

Namasté lieve lezers.
XXXXXXXXXX