Het stormt, het sneeuwt, en onweert een meest bizarre combinatie.
Die slecht zelden voorkomt en ik heb normaal aan alle 3
een enorme hekel, maar nu niet.

Het past  ,bij mijn gevoel, het past bij mijn weten,
en vooral mijn ervaringen op dit moment.

Ik ben thuis, dit is mijn huis, en soms kan ik vol overgave
plannen wat ik wil, hoe ik t wil, en soms?
Zwerft dat kwartje nog ergens in de ronde.
En is energie erg ver te zoeken.
Ik kom van te ver om die omschakeling zomaar te maken.
Heksje eigen ben ik tijd nodig , om dingen in mijn hoofd
en mijn gevoel , vooral mijn gevoel, op rij te krijgen.

Ieder in de buitenwereld die me ziet en meemaakt erkent
je bent rustiger, je bent gelukkig, het gaat goed met je.
Maar in mijn hoofd en hart stormt het nog steeds,
die knop is om ohhhh die is om……………en oh zeker ik geniet.
Maar t besef, het weten , alsof je constant in een droom leeft
en bang bent om wakker te worden.

Ik kan , mag en ga zeker niemand beloftes doen,
ben wel zover dat ik durf te vragen maar nog steeds er verdacht op
dat er geen schuldvraag ontstaat.
Dat ik niemand teveel vraag want dan doe ik t liever zelf.
Wil niets en niemand naar de ogen moeten kijken dat die zeggen kan:
ja maar ik heb dat of dat voor je gedaan.

Er zijn weinig , en dan bedoel ik vrijwel niemand , die weet
hoe dit nog steeds op mn schouders rust.
Hoe ik snachts in angstweet uitbarsten kan omdat ik bang ben.
Hoe mijn onderbewustzijn spelletjes speelt met de waarheid.
Hoe mijn lijf reageren kan  op een goed bedoelt woord of daad.

Ik heb het zo vaak gezegd, ik ben niet iemand om van te houden.
Ik ben niet geschikt voor , spendeer graag tijd met lieverds die
om me geven en dingen voor me willen doen die ik zelf niet kan.
Ben vrij in elke zin van het woord , kan doen wat ik wil
met wie ik wil waar ik t wil, maar heb af en toe ,
nog te veel ruzie met mezelf.
En weet ook dat heel veel die niet zullen begrijpen.

Zoveel vrijheid maar ook verantwoordelijkheid,
is een lust en last tegelijk.
Een plek waar ik zeggenschap heb,  en alleen beslis
is best eng kan ik je zeggen.
Voor anderen misschien volstrekt normaal,  en dagelijks.
Wel ik vind het heel bijzonder, zo een plek voor mij van mij
vooral van mij alleen.

En ik geniet hoor, als de wind door de bomen ruist,
de groene specht lacht, en het vinkje fluit.
Als ik nog lig en weet dat koffie rolt,
ik moet er alleen zo aan wennen………………..
ik ken het niet.
Het is waar mijn zelfstandigheid vecht met meissie
accepteer dat er mensen zijn die je willen helpen
en er voor je zijn.
die niets van je willen /moeten/vragen dan er voor
je zijn.

Vergeeft me alsjeblieft , heb zoveel lieverds om me heen.
En weet domweg niet hoe om te gaan als iemand van je houdt,
en Liefde kent vele vormen en manieren van uiten.
Maar gebruik/misbruik/eigenbelang  , tja wie wel?

ik ben veranderd, en nog steeds mee bezig.
Het maakt me niet beter, maar wel anders.

Trusten lieve lezers en wie van me houdt om mij……..
en niet om wat ik bieden kan , geven kan , maar mij kent
dank je wel.
Maar het is en blijft een feit die ik vaker heb beschreven
als je omgaat met mij?
Heeft dat absoluut een effect op je eigen leven……..
en die schuldvraag is niet altijd aan mij , want gun een ieder
Liefde , geluk en rust ………en die wil wel eens verdwenen zijn
als je een vrij Heksje kust.
🙂 Namasté  Blessed be.

XXXXXXXXXXXXXXX