Weer eentje uit heel lang, dus pak eerst die koffie en t koekje
en ga dan lezen 😉

Er zijn slechts enkelen die weten , waar ik deze week naar toe werk.
Er zullen er niet veel bij nadenken , en dat hoeft ook niet , het is mijn
ding, mijn situatie, mijn probleem.
Is het een probleem ? Ja voor mij is het een probleem en er is er maar
1 die dat dan wel aanpakken kan c.q. oplossen kan.
Maar waarom ? Waarom pijnig ik mezelf met die proces
want dat is het.

Eigenlijk is het heel eenvoudig, mijn moeder was mijn baken,
van kinds of aan.
Mijn voorbeeld, ze leerde me dingen , hoe het leven te handelen
naar de maatstaven die ze zelf kende.
Daar zit geen goed of fout, ze deed het zoals zij dacht dat het goed was.
Dat ik van kinds af aan al anders was, tja dat kwam er wel uit maar
niet helemaal op een manier waar zij wat mee kon.
Zou waarschijnlijk tegenwoordig platgespoten dan wel vol met medicatie
zitten 😉

Maar een ieder die t proces vorig jaar gevolgd heeft weet hoe hard ik heb
gevochten om Omama thuis te houden tot het eind.
Hoe hard het trekken is geweest met diverse instanties die er niet aan wilden dat het werkelijk zo hard ging.
Een proces waar ik alleen in stond omdat niemand wilde erkennen en /of wilde zien wat er werkelijk aan de hand was .
Ik ben er niet trots op, maar toen voelde ik me voor de zoveelste keer
eenzaam , alleen , maar ook sterk, ik moest dit doen voor haar.
De vrouw die mij het leven gaf en op haar manier haar best voor mij gedaan heeft.

De emoties gingen uit, hey ik had jaren ervaring dus dat kon ik heel goed zelfs, en praktisch en organiseren gingen aan.
Met verve, toen ze op haar verjaardag in mijn armen overging mocht en kon ik haar in alle Liefde laten gaan, alles was geregeld en haar laatste dagen waren lichamelijk een hel maar geestelijk een gezegend iets.

En dan komt ie:
Maar het kind in mij huilde,  mijn moeder , nooit weer kunnen vragen Mam?
De dochter die plots als enigste vrouw in het gezin , de enigste vrouw in het gezin werd.
Maar ook de vrouw die haar huwelijk het jaar ervoor zo hopeloos zag misgaan en keuzes moest maken die hard waren maar nodig.
Maar ook het zusje , die de niet gevraagde belofte NIET wilde invullen om om te kijken naar haar broer.
Maar ook de moeder die haar zonen en schonedochter wilde beschermen want het was wel hun Omama….en ze waren oud genoeg om te weten , te beseffen , ze waren er bij .
De vrouw die regelde, de artsen bij praatte daar het contact mee onderhield, die alles in gang zette, alles regelde tot de dag van het begraven aan toe.
Elk detail, alles tot in de puntjes…………..en dat gevoel van mij ?
Dat kwam , half verdoofd in de weken er naar , maar ik moest door, want er moest weer van alles geregeld worden en zo werd ik executeur
bedolven onder regels, papieren, overleg , 2 broers die nogal veranderden
van meningen , koppie er bij, gevoel er maar weer uit……….en door.

Nu een jaar later kruip ik bewust terug, terug in de situatie, maar nu
alleen met mezelf om die emoties van toen een plek te geven.
Emoties die er nog steeds zitten, het kind huilt nog steeds,
en de antwoorden zijn niet bepaald bevredigend die er in de loop van de tijd gekomen zijn .
Sterker nog er kwamen meer vragen dan antwoorden en het duivels plan wat voor me neer gelegd werd heb ik met heel veel moeite (nog steeds) niet opgepakt als zijnde mijn plan .
De haat , nijd, hebzucht , ik weet nog steeds niet waarom  of nou ja beetje wel ik hou meer van mensen dan van bezit.
Hou meer van openheid en eerlijkheid dan hebberig en kwaadsprekerij en heb nog altijd althans probeer het begrip voor mensen die heel anders denken dan ik doe.
Omdat ik weet , OER , Openheid, Eerlijkheid en Respect duren toch altijd nog het langst.
Kan je wel vertellen , t is af en toe hard werken , dom doen , stug volhouden en vooral NIET opgeven………………en heel dicht bij jezelf blijven.

Het zijn de momenten dat ik stil val, afstand neem, uit beeld ga,
waar de ander dan denkt gewonnen te hebben en ik denk:
het is de moeite niet waard.
Ik hou ze vast met open armen en laat ze gaan , maar wel uit mijn leven omdat ik dit soort energie er niet meer in wil .
Geen negatief, geen gebruik, geen materialistische manieren van handelen.
Ik wil omgaan met mensen die om me geven , op welke manier dan ook .
Die mij begrijpen en als ze me niet begrijpen in ieder geval proberen als mens te zien die haar fouten heeft , die soms ook domme dingen doet,
en nog steeds om me geeft.
Mensen waar ik mezelf kan zijn , waar ik welkom ben , en het domweg
fijn vinden bij me in de buurt te zijn.

Afgelopen weekend was oplaad weekend, die nam en doe ik bewust.
Als buffer voor wat er komen gaat , en dan kus en knuffel ik ,
in mijn optiek mag dat elkaar warmte geven , er voor elkaar zijn als
iemand je nodig is en er even alleen voor staat.
Omdat we allemaal mens zijn , deeltje van het grote geheel, waarin we niet verplicht zijn het alleen te doen , en als er dan 2 armen zijn en je worden aangeboden gaat voor mij menselijkheid en warmte nog altijd voor eenzaam en alleen.
En ik weet hoe t voelt eenzaam en alleen in relaties , als kind , als moeder, als vrouw, als zus………………….
Heb ze allemaal mee gemaakt en maak nu dapper met een nieuwe samen gestelde familie mijn leven op orde , in warmte Licht en Liefde.
En de Engelen hierboven.
Want ik weet , heb ervaren en geloof zuiver:
IK ben nooit meer alleen…………en gun jullie lieve lezers
het zelfde warme gevoel.

Namasté lieverds.
Op naar een pittige week en nog pittiger weekend omdat ik die
zelf kies , doorga , en achterlaat.
Soms is het verleden wat het is, een verleden maar moet wel even
een plekje hebben en ik als Empath en HSP moet daar wat mee.
Waarvan acte, dus waarom? Daarom.

XXXXXXXXXXXXXXX