En ik doe het weer,
mezelf op de grens zetten.
Tot uiterste drijven
en op scherp zetten.
Om vervolgens compleet
mezelf te verliezen.

grins
schorpioen, en heksje eigen.
Zelluf doen..
Want die zelfstandigheid op geven
is een iets.
Hulp vragen een ander iets
want meestal blijft die hangen
als schuldvraag.

Het word tijd om milder te zijn
voor mezelf.
En accepteren dat er mensen zijn
die willen helpen zonder enige bedoeling.

maar: vandaag timeout
met een hele lieverd die me leest.
voordat ik voor de valreep
instort.
Want dat risico is zeker wel aanwezig
heb ik gemerkt gisteravond.
En dat heeft met slapen , eten niet zoveel
te maken.

Trusten mensheid, ik zoek
en vind mijn weg.
Het staat op mijn arm he,
 MI vida Loca……….;)

XXXXXXXXXXX