Wat een weekend…die doen we maar niet over hoop ik.
De hele situatie escaleert op een manier die in de lijn van verwachting lag
maar met een uitspraak die alles op scherp zet.

Zoals vorig blog al liet merken had ik gevoel dat het niet goed zou gaan.
Oudste komt thuis, terwijl hij onderweg is zijn we aan t videobellen.
Eega komt binnen en zijn gezicht , als hij merkt dat oudste onderweg is,
is erg duidelijk.
De haat , de woede , en alle emoties staan er op te lezen.
Ik schrik me een ongeluk want het was de bedoeling alleen met hem te zijn
dat het niet vertrouwd is , is mij in 1 klap duidelijk.

Oudste en vriendin wachten tot hij naar bed gaat, we zitten nog even na
als zij ook gaan.
Ik blijf nog even hangen, en ben online aan t bij praten met onze huisvriend.
Hij weet alles en is 1 van de hulplijnen als t nodig is.
En dat we hem nodig gaan zijn.

t is al vroeg in de morgen als eega naar beneden komt:
heel opgewekt lijkt het en heel ijzig als hij zegt: ik heb de oplossing voor het
hele probleem.
Mijn: vertel…………..ik ga zelfmoord plegen.
Hij kijkt me intens aan en ik voel de dreiging die er achter steken ,
draait zich om en gaat naar bed. Alsof t niets is.

Een intens gevoel van dreiging en onveiligheid maakt zich van mij meester.
Ik stuur een HELP naar onze huisvriend, dit gaat niet goed.
Hij komt er aan, en ik maak dat ik oudste wakker krijg…………
en dan begint het hele verhaal.

Huisvriend (HV) belt 112, volgens mij ben ik half in shock.
Dus typ hier maar , zover ik het heb mee gekregen of terug gehoord heb.
Politie komt , grappig 1 was er nacht er voor ook, ze gaan in gesprek.
In gesprek met eega die ronduit toegeeft dat ie er einde aan wil maken.
Schijnbaar is situatie dermate dat zij huisartsenpost in lichten.

Ik sta in keuken, rook me te pletter of zuip koffie en t is alsof ik
naar een film sta te kijken, alles gebeurd van afstand, en gaat mij aan maar
k sta aan de zijlijn. Oudste zorgt er voor dat jongste ook hier komt
en deze mannen hebben zaak prima onder controle.
Oudste is woedend, jongste is er vrij luchtig onder, zo op het oog.
Vriendin van oudste laveert er tussen door maar soms denk ik:
ssssssssst nu even niet . Maar snap dat humor relativeert….
doe het zelf immers ook.

Huisartsen komen, toeval (jaja) eentje uit onze eigen praktijk.
Ze is zwanger en al zijn ze met zn twee, HV blijft op gepaste afstand boven.
Maar hoort wel wat eega zegt. Ook zij kunnen er niets mee in de zin van.
Ook bij HV gaan de nekharen recht overeind en is zich bewust van.
Eega moet boven blijven en ze bellen het crisisteam.
Ze zijn nog maar net weg , eega komt doodleuk naar beneden, draait een sigaret
en wij maken dat we de keuken uit komen.
HV moet oudste meenemen naar buiten want die is in staat hem wat aan te doen .
Eega vertrekt weer naar boven en in redelijke rust wachten we crisisteam af.
Ondertussen ben ik zo moe, zo ongelofelijk moe…..maar ik blijf hangen
bijna letterlijk en figuurlijk.
De eerste schok en emoties vinden hun uitweg, de jongens en HV zijn er voor me
maar even heel even flitst het door me heen…………………hoe explosief de situatie is.
Hoe gevaarlijk.

Crisisteam komt, eerst gesprek hier beneden met ons. Oudste is direct duidelijk:
als ie naar beneden komt vermoor ik hem. Jongste denkt later niet handig,
ik denk superhandig. Zet omvang van situatie gelijk duidelijk en scherp neer.
En ik vertel, ik vertel dingen die de jongens nog niet wisten, ik ben open , eerlijk
omdat ik weet er moet wat gebeuren……….ze horen , ze luisteren , ze begrijpen,
heel mijn HS staat open en volgens mij zat ik er als klein vogeltje proberen
sterk te zijn.
Als dinnetje er bij was geweest had ze me weer in binnenzak mee willen nemen ws.

Ze gaan boven gesprek aan met eega, en ik kan hem beneden horen.
Mijn voorspelling over alle registers die open gaan komen uit.
En weer verteld hij wat hij van plan is……….ze komen naar beneden en gaan in
overleg.
Als ze terug komen eerst naar boven, snap ik daar is t beginpunt.
Als ze terug komen naar beneden loopt HV voor ze uit, hij knipoogt en lacht een keer.
Hij heeft ontzettend zijn best gedaan de situatie helder neer te zetten tegenover
alle hulpverleners die hier zijn geweest.
Maar hij weet ook alles, dus dat scheelt.

En ja eega stemt in met meegaan naar crisisopvang, maar ambu rijdt pas om 3 uur.
t is op dat moment 12 uur, er vliegt iets van een siddering door de kamer.
Heel praktisch worden er dingen afgesproken , wie wat waar om die confrontatie niet aan
te gaan en te zorgen dat het niet uit de hand loopt.
HV beloofd ik blijf, tot hij weg is sws ….
Oudste en vriendin gaan naar boven, jongste en HV blijven beneden en ik duik in oudste
zijn bed en doe de deur dicht. Ik kan het niet om eega nog te zien , ik wil het niet.
Die zoekt zn spullen bij elkaar en schijnt dat hij nog beneden gezeten heeft
waar oudste ook even was.

Om 20 voor 4 komt er idd ambulance die hem ophalen. En dan hoor ik hem op de trap
zijn : ik ga………..doet me trillen van angst . Enige wat ik uit kan brengen is Jo….
HV is ondertussen ook halverwege de trap en weet zeker dat die iets voorkomen heeft.
Alweer.
Want eega was absoluut niet blij dat oudste naar huis kwam, maar helemaal niet dat HV
hier was.
K heb nog nooit in mijn leven zoveel woede, pijn, verdriet en wanhoop gezien in iemands
ogen en gezicht.

En dan is t moment daar, jongste komt: mam hij is weg…….
slapen heb ik niet gedaan, blijven luisteren, blijven volgen , blijven bidden aan de Engelen
laat het niet verder escaleren , laat er niets gebeuren wat de jongens schaad.
En dan is er rust…………een onwerkelijke rust…………..
oudste is met meisje naar haar huis, jongste wil naar zijn vriendin…………ga lieverds.
Zoek even jullie eigen rustpunt, voorlopig althans vandaag komt hij niet terug.
HV blijft even hangen en ik weet waarom.
Hij wil zeker weten dat ik niet instort als alles weg is……….maar dat gebeurd niet.
Wil alleen maar stilte om me heen, warmte en rust.

Een warme knuffel, een aangeslagen maar niet verslagen Cheet  en dan stilte.
Doe paar dingen die gedaan moeten worden, en ga naar mijn eigen bed.
Onze Joy is ondertussen naar boven geglipt en kruipt bij me.
En ik slaap , zo intens lijkt wel een hele nacht.
Toch ben ik er paar uur later weer uit.
Mensen bellen, en proberen te beseffen wat er gebeurd is.

HV is ondertussen voor eega en mij contact persoon bij GGZ.
hij belt schonezus voor me, t is natuurlijk fair dat iemand van zijn kant het weet.
Ik praat bij met diverse mensen.
Hij belt GGZ, nee vanavond en vannacht komt hij sws niet daar weg.
Opluchting maar er zal iets geregeld moeten worden, terug hier naar toe
is geen optie. Schonezus zal ook kijken wat zij kan doen .
En ik vermijd contact momenteel met mensen die alleen maar vragen.
Ik moet nu rust…….de laatste van vanavond is mijn lieve dinnetje die gerustgesteld is
als ze we bij praten.
Maar alle mensen die ik persoonlijk spreek schrikken maar zien eega in staat tot….
het maakt het allemaal zo eng.
Zoals lief dinnetje zei: je bent vrij maar nu gebonden door angst.

Hoe nu verder: geen idee. Morgen komt er gesprek voor eega met psychiater
iets van plan van aanpak. Er gaat heel veel op me afkomen, zelf hoef ik maar paar uurtjes
te werken en ik wil heel graag in dat ritme blijven.
Maar vraag me ook af, of ik me besef hoeveel risico ik werkelijk heb gelopen.
Of het tot me doordringt wat er nu eigenlijk allemaal is gebeurd.
Gelukkig zijn de jongens morgen vrij, zijn eega zijn sleutels hier allemaal.
En had ik al gesprekken aangevraagd voor hulp.
Het gaat bijzonder worden…….maar voor nu voelt het voor mij nog steeds
als een bijzonder slechte film.

Eerst maar slapen ….
maar wat ben ik blij met de lieverds om me heen in alle soorten en maten.
Ondertussen trouwring ook maar afgedaan………..
XXXXXXXXXXXX