Vanmiddag kom ik voor het eerst
weer bij Omama sinds zondagmiddag
en het vogelhuisje verhaal.
Trouwens uitstekend huisje
want het  hangt nog steeds,
ondanks de storm van vandaag.

Heb veel na kunnen denken
veel handvaten gekregen
een verzoek ingediend bij het mantelzorgplatform
voor een gesprek
maar:

Waar ze gister nog zo bezorgd was?
Gaat het vanmiddag weer over haar zelf
en zolang je het daar maar over hebt
is er niets aan de hand.
Persoonlijk naar mij toe?
Niks, noppes , nada……………

Alleen broer vraagt even en vervolgens
gaat hij verder met het spelletje waar hij mee bezig was.
En dan komt er iets over me,
een soort rust, een soort vrede hebben met.
Een soort van : t is niet anders, t gaat niet veranderen
en hier zal ik het echt mee moeten doen.

Het ligt niet aan mij, t is niet mijn schuld
nog mijn fout, nog iets wat ik er aan had kunnen doen .
Enige wat ik bedenk:
wat ben ik blij dat ik die afstand heb kunnen houden
met de goede adviezen en hulp van mijn vrienden.
En die afstand zal ik moeten bewaren
en ‘gewoon’af en toe langs gaan.
‘gewoon’ af en toe de dingen doen die gedaan moeten worden,
en me maar bedenken:

Ik hoop werkelijk dat mij dit bespaard gaat blijven
dat mijn kinderen de strijd niet hoeven te leveren
en mij niet hoeven te leren kennen
als een vreemde.

Het is over,
ik heb geaccepteerd
ik ben mijn moeder kwijt.
En als ik het weer moeilijk krijg
of heel verdrietig ga worden,
dan ga ik een kaarsje branden in het witte hart
wat hier hangt voor het raam.

http://www.youtube.com/watch?v=61b24ph9OUU

XXXXXXXXXXXXX

Vanmiddag zijn de kinderen van de basisschool vrij
mooie gelegenheid voor mij
om eerder in te gaan.
Ik ben nog druk bezig om te pepernoten bij elkaar te zoeken
als er al druk opgeruimd en weer ingeruimd wordt:
Sint spullen er uit en Kerstspullen er in .

Lichtjes, muziek , kleine boompjes
de rest doen ze morgen,
maar binnen een uur veranderd school
en dat is heel bijzonder eigenlijk wel.

Mooi op tijd thuis voordat de storm losbarst
nu viel het hier nog wel mee.
Alleen tegen een uurtje of kwart voor 4
barst er een noodweer los inclusief hagel en onweer.
Net zo snel als het komt is het ook vertrokken
al hebben ze langs de Noordkust van Nederland
Behoorlijk zwaar weer gehad.

Vannacht is het springtij in combi met die wind
worden alle dijken bewaakt.
Ongeveer zelfde situatie als in 1953 schijnt het.
En iedereen kan wel nagaan
dat het dan op scherp staat.
Hopen dat het allemaal mee gaat vallen
en morgen iedereen opgelucht adem halen kan.

Sint vertrok met een storm en zou dit
de inluiding zijn van de winter??
We zullen het zien

XXXXXXXXXXXXX

Vandaag denk ik extra aan jou.
met de voorspellingen
met 1953

en de niet zo’n goede combi
qua wind en water ………….

LY
Cheet.

Zachtjes aan gaat het beter
en knap ik wat op.
Zowaar Omama belt vanmiddag
om te vragen hoe het gaat.
Als ze hoort hoe beroerd ik klink
lijkt het alsof de oude moeder
in haar wakker is.

Beloof haar rustig aan te doen
en doe dat zeker ook.

Kijk vrijdagmorgen wel eens weer
of het weer lukken wil .

En dan gaat er een weerswaarschuwing uit voor morgen middag.
Zware storm…..
normaal ben ik behoorlijk sceptisch maar na de laatste storm
waarbij 2 mensen kwamen te overlijden
wil ik het wel voor waar aannemen.
En anders zeggen we gewoon> t viel gelukkig mee

Iedereen  heel veel succes morgen
en pas goed op jezelf !
Dan doe ik het ook

XXXXXXXXXXXX

Yep ik ben ziek , in de zin van
een fikste griep velt mijn conditie en heel verstandig
meld ik me op een aantal plaatsen af.
Als zzp kost dat natuurlijk wat , maar liever nu
dan straks met de kerst.

Sinds zondagmiddag en het vogelhuis verhaal
ben ik niet meer bij Omama geweest,
simpel onder het motto dat ik niet iemand aan wil steken.
En omdat ik tijd nodig ben, om te denken.

Meerdere malen lees ik de reacties terug,
van mensen die zelden reageren, die vaak reageren , en eentje
die normaal nooit reageert.
en uit allemaal komt naar voren:
Jij hebt een gezin, die mag je voorop stellen.

Dat heb ik gedaan, althans geprobeerd, het resultaat is
dat ik dus de afvallige ben, en dus juist dit soort dingen om mijn oren krijg.
En toch, sta ik er nog steeds achter.
Tegen over iemand die zichzelf alleen maar voorop stelt
is dat een onmogelijk  gevecht,
want dat is het geworden, een gevecht.

Het gaat er nu om wie gaat breken of standvastig genoeg is,
en wie bereid is de gevolgen te aanvaarden van de keuze die gemaakt gaat worden.
Nu weet ik dat Omama niet gaat veranderen, broer ook niet……………
dus is het geheel aan mij, en aan mij alleen…………..
om de keuze te aanvaarden van mijn gedrag en hun reactie daarop.
Die zal niet lekker zijn.

Ook binnen het gezin is er eigenlijk een zelfde situatie:
ook ik heb een leven en de mannen zouden groot en oud genoeg moeten kunnen zijn
verantwoordelijkheden te nemen en te dragen.
Zo stuur ik oudste vanavond het bos in,
zet jongste op een tijdschema,
en komt zowaar eega terug als ik met hem praat en mijn verdriet vertel.

Eega zegt> weet jij wat jij verdiend?
Elke dag een knuffel !!!
De man die me vele jaren terug kwetste tot op het bot en terug.
Nou begin daar vanaf morgen maar eens aan dan

Het is een gevecht tussen de mensen om me heen met mij
en met mij zelf tussen de posities die ik , niet geheel vrijwillig,
toch gekregen heb.

Stuck in the middle with you,
volgens mij is er een liedje van .
Dus, nu is het eenvoudig een keuze maken van wat IK wil en IK ga doen.

Voor de info? Omama heeft zeker nog niet even gebeld hoor om te vragen
hoe het gaat.
Broer ook niet trouwens.
Het zou toch een voorbeeld moeten zijn he,
waarom kan ik dat dan niet?
Omdat ik bang ben voor de gevolgen?
In het ergste geval wordt ik onterft……………
maar als ik moet kiezen tussen mijn gezin, mijn moeder en broer,
en mezelf?
Kan al het geld me gestolen worden……………………

wij gaan onze weg wel vinden.
Ondertussen lees ik een boek , jawel heb tijd om te lezen,
ik zorg voor jou.
Zo herkenbaar en weet dus dat er veeeeeeeel meer mensen
in deze situatie zitten of gezeten hebben.

Wat wel fijn is?
er zijn meer mensen om me heen, die Omama bijvoorbeeld meemaken
en zien en zelfs af en toe schrikken van het feit hoe ze veranderd is.
Die dan aan mij denken en het ook laten weten.
En dan komt er toch voor mij iets als respect voor bij voor mijn broer
want hij zit er elke dag bij aan tafel,
ook een keuze uit zijn verleden hoor,dat weet ik.
Maar ik?

k weet niet of ik het zou kunnen.
Ik sta op zelfde voet als een van de thuiszorgmedewerkers waar Omama een hekel aan heeft.
weet je waarom?
Zij vind namelijk dat Mevrouw zelf haar bammetje s morgens wel smeren kan.
En dat ze zelf haar kleding wel klaar leggen kan !
En die meid? Die spoort natuurlijk niet !!!
Weet zij wat het is om zo te zitten???
Een schande om zo te durven praten !!!

En ik? Ik herken het alles overlaten aan,
wat ze nog wel kan, zeker niet meer zelf doen.
En zo totaal afhankelijk worden van lekker zorgen voor ikke.
Want als je een CVA hebt gehad?
dan ben je zielig en moet iedereen 100% voor je klaar staan.
24/7 !!!

NOT !

xxxxxxxxxxxxxxxx

De wetenschap dat ik vandaag niet zo heel veel ‘moet’
maakt dat ik 10 uur aan 1 stuk bijna slaap.
Alleen een onderbreking voor een beker melk
en een Ibu , heerlijk.

Ik snotter nog lustig door maar gelukkig
Begint de keelpijn af te zakken.
Nu de rest nog.
Vanmiddag een hete douche,
eten koken voor vanavond wat dat gaat gewoon door.
En dan met jongste naar chiropractor.

De resultaten van het ongeluk van 25 maart ?
Nou die man heeft binnen 10 minuten de oorzaak gevonden
en zegt dat hij er vast wel iets mee kan.
Een hele fijn warme man waar jongste ook vertrouwen in heeft.
Vrijdag kan hij direct komen voor de start van de behandeling.
En voor mijn gevoel zitten we nu eindelijk op de goede plek.

Geen drukke dag
maar wel eentje met antwoorden !
En oh, voor iemand die het zich afvraagt?
Ik ben sinds zondagmiddag niet meer bij Omama geweest en
heb haar ook niet gesproken, want even bellen en vragen hoe het gaat?

Maakt niet uit, lekker rustig.

XXXXXXXXXXX

Na alle lieve reacties op het vogelhuisje
neem ik eens even een time out.
Niet omdat ik het zo heel erg nodig ben
qua geest  maar mijn lijf trekt aan de bel.

Ben zo giga dik verkouden
t komt me werkelijk ogen,oren en neus uit.
Letterlijk en figuurlijk trouwens.
Morgenvroeg en donderdag sowieso vrij
behalve school.
En woensdag weet ik nog niet.

In deze toestand durf ik niet naar Omama
als ik die aansteek of broer weer na zijn longontsteking
hebben we de poppen helemaal aan t dansen.
Eega gaat nog even langs vanavond
en oh nee, dan kan ik maar beter thuis blijven

2 vliegen in 1 klap.
Even een dubbele time out……………
en ik voel me er totaal niet schuldig onder !
Soms moet je even afstand nemen van een situatie
en dingen tot rust laten komen.

Gezien het feit dat broer zeker nog hele week thuis is?
Hoef ik me over de klusjes geen zorgen te maken

XXXXXXXXXXXXXX

Ik hield ze in mijn handen,
beschermend en warm.
Niet om de banden,
maar omdat ik ze omarmde.

Ik opende mijn vingers
en wilde ze laten zien
de wereld daarbuiten,
waarin ze vliegen kon misschien.

Enkelen heb ik mogen laten gaan,
toen ze groot en sterk genoeg waren,
om hun vleugels uit te slaan,
of te klein , om in mijn hart te bewaren.

Want  niet alles is in mijn hand,
en ik kan niet voor iedereen zorgen.
Al is het zo intens en diep de band,
ook ik moet loslaten , morgen.

XXXXX

Vanmiddag ga ik superenthousiast
naar Omama om het vogelhuisje
op te hangen.
Die kreeg ze gisteren van ons
en ze vond het heel erg mooi.

Vanmiddag krijg ik te horen
dat ik hem maar mee moet nemen
want ze denkt niet
dat er vogeltjes in gaan zitten.

Verbijsterd kijk ik haar aan…………
neem het doosje onder mijn arm
en ga.
Vervolgens loop ik direct door
en hang het bij ons zelf voor het raam.

Eega kijkt me aan:
wat nu?
Nou zo……………………
ook onze jongens kijken me aan.
Tja.

Zo gaat dat schijnbaar,
en mag het blijkbaar als je autistje bent.
Mensen aantrekken en afstoten.

Effin, gelukkig geef ik nooit iets weg
wat ik zelf niet mooi vind.

XXXXXXXXXXXX

Vanmorgen sta ik laat op,
om vervolgens mijn bed weer in te duiken.
Doordoen is soms niet verstandig.

Ik sta paar uur later op en neem een douche.
De stralen van het water pijnigen mijn vel.
Iets wat slechts zelden mijn geval is.

Vandaar uit vertrek ik richting keuken
want ik zou de soep maken voor morgen
en het eten voor vanavond.
en dan mis ik iets wat waarschijnlijk
bij de boodschappen bij Omama is gekomen.

Loop even heen , kan ik gelijk feliciteren.
Doe de deur open en ze kijkt me aan.
Het eerste wat ze zegt> doe de deur even open dan kan onze kat er in.
Ook goedendag is mijn antwoord.
Het ingelijfd zijn voor klusjes maar niet als dochter , schiet weer vol binnen.
Vragen hoe het met onze ziekenboeg is ??
nee toch zeker.

Haar eerste visite arriveert om 20 over 7 !
Ja dat gaan wij niet redden, en komen zelf binnen tegen kwart voor 8.
Ons kado , een doorzichtig vogelhuisje wat aan de buitenkant op het raam kan
worden monteerd is ze van onder de indruk.
en ze vind het mooi !!

Heel de avond is het alsof ik mijn ‘oude’moeder hoor ………..
soms sluit ik zelfs even de ogen.
De toon in haar stem, de manier van reageren,
de woordenkeus……………..
Even is ze terug……………..

Maar als de visite weggaat ,
en thuiszorg komt,
is ze ook weer verdwenen.

De pijn van het weten
dat ze ergens in haar hart en weten
er nog wel is,
maar niet meer tevoorschijn wil komen
alleen als er visite is,
zoals broer vanavond dingen deed
terwijl hij de hele week niets mocht doen
en het dus ook niet deed?

hoe ze, broer en Omama , tegenover vreemden
een spel spelen , een houding aannemen,
dingen doen en zeggen.
Maakte dat eega vanavond de armen om me heen sloeg en zei:
slaap morgen lekker uit , die was werk ik wel weg………………..
en als het zelfs die opvalt.

Maar dat is mijn leven op dit moment.
Oh leuke note:
jongste maakt verkering uit en ik krijg berichtjes van.
Mam, mag ik je tellie even?
En hij verwijderd haar uit mijn gegevens, uit alles……………….
jij hebt er tenslotte niets mee te maken
Toppertje.

XXXXXXXXXXXXXXX